سلام سلام سلام

از اينكه وبلاگ منو براي ديدن انتخاب كرديد به خود مي بالم، اميدوارم از انتخابتون پشيمون نشده باشيد و بازم بهم سر بزنيد و البته نظر هم بديد بد نيست. !!!!!

به اميد تداوم حضور شما

                 خورشید                              

شب ها می آیند و ستاره ها روشن...

روزها می آیند و ستاره ها روشن...

همه شادند و زندگی جاریست

و شب و روز ستاره هاشان روشن ...

و من انگار که نیستم در این وادی!!!

و ندارم سهمی از این کره ی خاکی.

چشم من اما؛ خیس به راهی کم نور

و مملو از امیدی که به زمین می ریزد

دست من پر از ساقه های گل های لطیف

که توان تحمل دوری ندارند هرگز

و چه سر سخت منم

 که در این بازار نا امیدی رویا

همچنان دل به دیدار تو خوش بین دارم

و چه مسرور که باشد روزی  

که تو را تنگ در آغوش گیرم

و آنگاه من هم چون مردم!

ستاره که نه، خورسید دارم...

"من و نور تو"

خانه ام تاریک است،

چشم من نور ندارد هرگز...

روشنایی در پس چشمان تو گنجانده شده!!!

تو همان باش که خورشید...

                   من همانی ام که ماه...

روشنی من از برق نگاهت نمایان شده است!

بی تو اما،

خانه ام تاریک است...

چشم من بی خورشید

چشمم بی تو است بازم...

من درختی توی صحرا، تک و تنها چشم به راهم

زیر رگبار، توی بارون، بی پناه بــی پناهـــــــــم

همدم من تو شب سرد، یه ستارست توی مشرق

هم زبونه خستگی هام یه گُلهِ همیشه عاشق

غصه ها از ساقه ی من میگذرن تا ته ریشه

همه ی این روزگارم تلخه و سخته همیشه

روزگاری شاخ و برگم سایه ای بود به سر تو

اما حالا که تو نیستی، تو کجا سایه ی من کو؟

غصه ها برگامو ریختن، شاخه هام جونی نداره

حتی هیزم شکن هم ، نیازی به من نداره

ای خدا این سرنوشت رو تو چرا برام نوشتی

چرا از اول عمرم تو منو اینجا گذاشتی

آخه من مگه می خواستم که بشم درختی تنها

که بشم تکیه گاهه چند نفر برای چند ماه!!

کاشکی من هم می تونستم بگذرم از روی عشقم

ولی افسوس که نمیشه، آخه تو زمینت کِشتم

ای خدا عمرو نمی خوام، زندگی ارزونیه تو

مرگ من رو برسون نمی خوام بندگیه تو

باران که می بارد، تو اینجــــــــــــایی

                                                        کنار من!

کنار دفتر شعرم...

                چه نمناک می کنم گریه

                                                به یاد خوبی های شیرینت

به یاد نم نمک رفتن                    افق را با دست برچیدن!!!

تو اینجـــــــــــایی ؛            کنار من !

اما... !!!

تنم خیس است ز تنهایی                        زمین و آسمان گویــــــــی

هدایت کرده اند غم را                  به زیر پوسـت دلتنگـــــــی

کمک کن که برگردد                    تمام روزهای یکرنگــــــــی

بیا برگرد؛ تو که باشی                   فقط شور است و شیدایـــی

در انتهای قلب من

                       آنجا که کسی ندارد گذری هرگز

روان آبی است؛ بـــــــــــــکر !

                 چه زلال!

  پـــــــاک و ظــــــــــریف!

خوش خرامان بیدی

      چون حوریان کمر باریک برین

و چه خنک نسیمی؛

              که می تاواند

زلف و گیسو ز سر چشم خمارت هر روز

و می کشاند دل بیمار مرا

                                          تا لب چشمه ی مرگ

                                                                      تا لب پرتگاه خیال

چه هوایی شده است...

                         من خیس توأم

                        و زمــــــین از آب

و فقط سهم ما، این است...                   

                            ز تماشای طولانی تو!!!

نمی دانی چقدر دلم برای روزهای با تو بودن تنگ شده...

نمی دانی چقدر هر روز خنده هایت را بر دیده ام ترسیم می کنم...

نمی دانی هوایت چه به روز من آورده که حتی یک تشابه اسمی هم ویرانم می کند...

نمی دانی گذشتن از کوچه هایی که با تو از آنها می گذشتیم حالا چقدر سخت شده...

کاش می دانستی که من هنوز حرف هایت را یادم نرفته است؛

حرف هایی که می گفتی ... قول هایی که می دادی... از نرفتن ها ... از ماندن ها...

و حالا تو رفته ای اما تمام حرف هایت هست.. تمام قول هایت نیز هم ...

و به امید روزی که شاید در خیابانی که بینم دیده ی ماهت..

این روزها بودنت را جیره بندی کرده ای؟؟؟

ابرها خاکستری پوشیده اند...

تو چرا بر من نمی باری ؟؟؟

هوای دلم مدت هاست که ابری است....

در این ظلمت

      در این شب ها

                         به چشمانت چه محتاجم

نم باران و یاد تو

                         غم شب های تکراری

غم بی انتها تا کی ؟؟؟

                       غم شب های بارانی

در این ظلمت

                     در این رویا

به چشمانت چه مدیونم!!

شبم طولانی است هر روز

          برای این تن و احساس

نباشد یک شبم یلدا

                       بدون تو سحر کردن............ همه شب می شود یلدا  !!!

      معجزه آفرینش               

           تو کلید واژه ی عشقی واسه تموم  غزلام                             تو بهونه ای واسه لبخندی روی لبـــــــام

           تو ترنم بهاری واسـه سخـــــــتی صــــــدا                               تو بوی عطر یاسی که پیچیده توی هوا

            تو قشنگترین گلی تـوی بـــــــاغ زندگیم                              تو امید بودنی تو روزای خستگــــــــــیم

            تو یه شهزاده ی عشــــــــقی میـــــون آب                               تو صدای بلبلی که میاد توی ســــــــراب

            تو صدای پای آبی توی صحـرای خیــــال                               تو توهم گناهی توی روزای محــــــــــال

            تو سایه ی بلندی رو تمومه پـــــــــیکـرم                               تو نباشی به خدا دنبـــــــال تو دربــه درم

            تو الفبای محبتی تو تمومـــه روزگـــــــار                             تو یه عشقه نابی، همیشـــــــــه مــوندگار

            تو یه موسیقی زنده توی کنسرت سکوت                              تو یه فرشته ی قشنگ توی بــاغ مـلکوت

            تو رنگ سبزی توی نقاشیه بچــــــــه ها                               تو معجزه ی آفرینشی از سوی خـــــــدا